افسر مکس کنارد و شارلوت بلس، دو شخصیت معروف که نتوانستند مانع شکست فیلم‌ها شوند، افسر مکس کنارد و شارلوت بلس، دو شخصیت معروف سینمای جهان هستند که از آنها بیشتر در فیلم های پرفروش و پرمخاطب یاد شده است. اما این همیشگی نیست. در این مطلب به بررسی دو فیلم می پردازیم که با وجود حضور این شخصیت ها نتوانست فروش خوبی داشته باشد. با ما همراه باشید.
افسر مکس کنارد – جوخه‌ی گانگسترها (Officer Max Kennard – Gangster Squad)
- سال انتشار: ۲۰۱۳
- کارگردان: روبن فلیشر (Ruben Fleischer)
«جوخه‌ی گانگسترها»، درام اکشن حوصله‌سربر روبن فلیشر، داستانی خیالی درباره‌ی سقوط رییس مافیای بدنام و واقعی میکی کوهن (Mickey Cohen) تعریف می‌کند (در فیلم شان پن (Sean Penn) با گریمی افتضاح نقشش را بازی می‌کند).
در این فیلم بازیگرانی چون جاش برولین (Josh Brolin)، رایان گاسلینگ (Ryan Gosling)، اما استون (Emma Stone) مایکل پنا (Michael Pena)، آنتونی مکی (Anthony Mackie)، نیک نولتی (Nick Nolte)، جووانی ریبیسی (Giovanni Ribisi) و رابرت پاتریک (Robert Patrick) ایفای نقش می‌کنند، ولی فیلم به‌طرزی شگفت‌انگیز تمام استعدادهای درخشانی را که به خدمت گرفته، سر شخصیت‌های توسعه‌نیافته، قصه‌گویی ضعیف و لحنی بیش‌ازحد تاریک که پر از صحنه‌های اکشن کلیشه‌ای و دیالوگ خسته‌کننده است، هدر می‌دهد.
میان تمام این مشکلات ریز و درشت، کورسوهای امیدی هم یافت می‌شوند؛ یکی از آنها رابرت پاتریک، بازیگر نقش T-1000 (یا همان مرد جیوه‌ای) در ترمیناتور ۲ است که در نقش مکس کنارد، کارآگاه و تیرانداز مشهور، خوش می‌درخشد.
در طول فیلم اشارات زیادی به گذشته‌ی افسانه‌ای کنارد می‌شود و او زمان زیادی از فیلم را صرف بیان توصیه‌های حکیمانه و منطقی به اعضای جوان‌تر و کم‌صبرتر جوخه‌اش می‌کند.
با این حال، حضور او در فیلم کمرنگ است و با وجود این‌که در پرده‌ی آخر فیلم لحظه‌ای درخشان به او اختصاص داده شده، صرفاً یک پتانسیل هدررفته در فیلمی است که باید به «دست‌نیافتنی‌ها»ی (Untouchables) این نسل تبدیل می‌شد، ولی شکست خورد.
شارلوت بلس – پسر روزنامه‌فروش (Charlottle Bless – The Paperboy)
- سال انتشار: ۲۰۱۲
- کارگردان: لی دنیلز (Lee Daniels)
این فیلم بر پایه‌ی رمانی عالی به همین نام، نوشته‌ی پیت دکستر (Pete Dexter) ساخته شده است و برای همین پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک فیلم فوق‌العاده داشت. فیلمنامه‌ی فیلم نوشته‌ی دکستر و دنیلز، کارگردان آن است و در فهرست بازیگران آن نیز اسامی درخشان زیادی دیده می‌شود: متیو مک‌کاناهی (Matthew McConaughey)، زک افرون (Zac Efron)، جان کوسک (John Cusack) و نیکول کیدمن (Nicole Kidman). موضوع فیلم نیز حل راز یک قتل است.
متاسفانه فیلم از هوشمندی و قدرت احساسی رمان چیزی به ارث نبرده است و پیرنگ آن به‌لطف خشونت شوکه‌کننده‌ی بی‌مورد، تاریک‌تر شدن لحن به‌شکلی غیرمنطقی و بازی افرون و مک‌کاناهی که به‌طور غافلگیرکننده‌ای ضعیف است، به قهقرا رفته است.
ولی کیدمن، که نقش شارلوت بلس، جالب‌ترین شخصیت فیلم را بازی می‌کند، حسابش از بقیه سواست. بلس زنی با زندگی تراژیک و طبعی امیدوار است که عاشق قاتلی به نام هیلاری ون وتر (Hillary Van Wetter)، با بازی کوزک، می‌شود، ولی رابطه‌یشان تحت‌الشعاع رفتار خشونت‌آمیز وتر و تمایل او به کشت‌وکشتار قرار می‌گیرد.
بلس بدون تردید جالب‌ترین شخصیت فیلم است. او پیچیدگی خاصی دارد و به همان اندازه که اغواگر است، تهدیدآمیز نیز به نظر می‌رسد. شاید فیلمی که در اطراف او جریان دارد، افتضاحی ملودراماتیک باشد، ولی وجود شخصیت بلس تجربه‌ی تماشای آن را قابل‌تحمل‌تر می‌کند.
